Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Χρονοναύτης | Vasilis Papakonstantinou - Xrononautis<br /><br />Δίσκος: Χρονοναύτης<br />Μουσική: Κώστας Γανωσέλης<br />Στίχοι: Βασίλης Ζαρούλιας<br />Copyright: 1983<br />Δισκογραφική εταιρία: Minos<br /><br />Μάγοι λύγισαν το δρόμο, τ' άστρο είχε χαθεί,<br />στο ταξίδι σου στο χρόνο αλμυρό νησί.<br />Πήρες γεύση από χώμα, γεύση από νερό,<br />χαμογέλασες στον κόσμο ένα πρωινό,<br />πήρες γεύση από χώμα γεύση από νερό.<br /><br />Στη Φαιστό ο ήλιος,<br />στην Κνωσσό το χρώμα,<br />άκου, οι Σειρήνες τραγουδούν.<br /><br />Χνούδεψε το πρόσωπό σου στο μυαλό φυγή,<br />έλα εκεί που κέντρα γνώσης χάσκουν σαν πληγή.<br />Μια πληγή που στάζει αίμα κι έχεις προδοθεί,<br />νεκροζωντανή εικόνα, που έχεις ξεχαστεί,<br />μια πληγή που στάζει αίμα κι έχεις προδοθεί.<br /><br />Στης ελπίδας το λιμάνι κάτι ναυαγεί,<br />είναι οι γλάροι λερωμένοι, θάλασσα νεκρή.<br />Πόλη που σε καταπίνει σαν παραδωθείς,<br />μια σοφία θα σε σπρώχνει να αντισταθείς.<br />Μια σοφία που ουρλιάζει να αντισταθείς<br />και στην πόλη που βουλιάζει, μην παραδωθείς.<br /><br />Στη Φαιστό ο ήλιος,<br />στην Κνωσσό το χρώμα,<br />άκου, οι Σειρήνες τραγουδούν.<br /><br />Έρωτας, θανάτου γνώση, ήρθε με φυγή,<br />το κορμί της, το κορμί σου κι έπειτα σιωπή.<br />Μια σιωπή που λευτερώνει τέλος και αρχή,<br />σε διάσταση που λιώνει, τώρα επιστροφή.<br />Σε διάσταση που λιώνει τέλος και αρχή,<br />μια σιγή που λευτερώνει, τώρα επιστροφή.
